Narodziny

I wydała nocka swoje dziecię – Słońce

przeszywając promieniami

okno starego drzewa,

które strząsnęły resztki snu.

Urodziłem się na nowo

razem z modlitwami ptaków.

Powietrze wdarło się do płuc,

pierzasta kołdra uniosła się leniwie

odsłaniając pierwsze oznaki życia.

Już szósta – zawołał zegarek.